Пасхальнае пасланне Мiтрапалiта Мiнскага i Заслаўскага Паўла, Патрыяршага Экзарха ўсяе Беларусi, архiпастырам, пастырам, дыяканам, манахам i ўсiм верным сынам i дочкам Беларускай Праваслаўнай Царквы
Прасвятлiмся, людзi!
Пасха! Гасподняя Пасха!
Бо ад смерцi да жыцця
i ад зямлi да Неба
Хрыстос Бог перавёў нас,
якiя песню перамогi спяваюць.
Песня 1-я Пасхальнага канона
Узлюбленыя ў Хрысце Уваскрэслым Праасвяшчэнныя архiпастыры, богалюбiвыя прасвiтары i дыяканы, шаноўныя iнакi i iнакiнi, богалюбiвая паства Беларускай Праваслаўнай Царквы!
Сардэчна вiтаю вас у гэты вялiкi i спасiцельны дзень светлай радасцi аб Уваскрэслым Госпадзе нашым Iiсусе Хрысце словамi Пасхальнага вiтання:
ХРЫСТОС УВАСКРЭС!
На працягу многiх стагоддзяў у святланосныя пасхальныя днi людзi, вiтаючы адзiн аднаго гэтым спасiцельным дабравесцем, сведчаць пра iсцiннасць падзеi планетарнага значэння, якая адбылася каля дзвюх тысяч гадоў таму.
Хрыстос уваскрэс — Божая сiла Спасiцеля свету перамагла смерць. Гэтым дзеяннем Гасподзь даў кожнаму, хто паверыць у Яго i ўвойдзе ў Царкву Хрыстову, сапраўдную свабоду, магчымасць адраджэння i ўваскрасення для жыцця вечнага: «Я — уваскрасенне i жыццё; хто веруе ў Мяне, калi i памрэ, будзе жыць» (Iн. 11, 25). I апостал Павел запэўнiвае: «Бог <...> уваскрасiць i нас сiлаю Сваёю» (1 Кар. 6, 14).
Спасiцель i Гасподзь наш «грахi нашы Сам узняў Целам Сваiм на дрэва, каб мы, пазбавiўшыся ад грахоў, пачалi жыць праведна» (1 Пят. 2, 24). Подзвiгазаснавальнiк Хрыстос, вызвалiўшы нас ад смерцi i разарваўшы путы граху, якi аддзяляў чалавека ад Бога, адкрыў чалавецтву шлях — праз пакаянне i духоўнае праабражэнне — да жыцця вечнага ў Яго Нябесным Царстве, напаўняючы ўжо тут, на зямлi, жыццё сапраўднага хрысцiянiна пасхальнай радасцю, iсцiнным сэнсам i надзеяй.
Пасля Уваскрасення Свайго Iiсус Хрыстос сеў праваруч Бога Айца, i туды, у Царства Нябеснае, Ён заклiкае нас звярнуць свае позiркi для таго, каб зразумець, навошта мы прыходзiм у гэты свет, да чаго мы заклiканы i куды павiнны iмкнуцца ва ўсе днi нашага жыцця на зямлi. Дзеля нас i дзеля нашага спасення прыйшоў у свет Сын Божы. Дзеля кожнага з нас Ён сышоў на зямлю, прыняўшы чалавечую прыроду, пакутаваў на Крыжы, быў пакладзены ў Гроб, сышоў у пекла i ўваскрэс з мёртвых. Сын Божы стаў сынам чалавечым, каб мы, тыя, што ўверавалi ў Яго i пайшлi ўслед за Iм, сталi сынамi Божымi. Стаць сынамi Божымi — гэта наша прызванне, гэта мэта нашага жыцця на зямлi i гэта наша надзея.
Уваскрасеннем Хрыстовым зло i грэх пераможаны, а чалавек, атрымаўшы «апраўданне дарам, па благадацi Яго, адкупленнем у Хрысце Iiсусе» (Рым. 3, 24), цяпер мае магчымасць змянiць сваё жыццё i стаць «удзельнiкам Божай прыроды» (2 Пят. 1, 4). У святле Уваскрасення Хрыстовага мы спазнаём любоў i мiласць Усяшчодрага Госпада. Уваскрасеннем Хрыстовым дадзена чалавецтву невычэрпная Божая благадаць, здольная перамянiць i ацалiць прыроду кожнага чалавека i свет, у якiм мы жывём.
Мы заклiканы пранесцi радасную вестку пра Хрыста Уваскрэслага праз усё наша жыццё, захоўваючы ў сэрцы запаведзь Спасiцеля нашага i Госпада: «Так няхай свецiць святло ваша перад людзьмi, каб яны бачылi вашы добрыя ўчынкi i ўслаўлялi Айца вашага, Якi на нябёсах» (Мф. 5, 16). Мы заклiканы памнажаць у душах нашых водблiскi ззяння славы Божай. Жыццё Хрыста Спасiцеля i Яго слаўнае Уваскрасенне адкрываюць нам гэты шлях праз здзяйсненне спраў дабра, любовi i мiласэрнасцi. Праз выкананне запаведзяў Гасподнiх мы можам напоўнiць святлом Хрыстовым жыццё наша i людзей вакол нас. Царква Хрыстова заклiкае нас дапамагаць у цяжкай жыццёвай сiтуацыi абяздоленым, словам змякчаць злыя сэрцы, малiтвай ратаваць ад разбуральных заган. Справамi дабра, любовi i мiласэрнасцi мы зможам выканаць свой хрысцiянскi абавязак служэння Богу праз служэнне блiжнiм.
Дарагiя браты i сёстры, слаўнае свята Уваскрасення Хрыстовага заклiкае нас скiроўваць свае сiлы i працаваць дзеля славы Божай, дзеля славы Царквы Хрыстовай, дзеля дабра i згоды ў грамадстве. Дасягнуць гэта можна толькi на аснове высокiх духоўна–маральных каштоўнасцей. Дзякуючы намаганням кожнага з нас свет стане духоўна больш здаровым i чалавек зможа вызвалiцца ад граху i нявер’я. Уваскрэслы Хрыстос Спасiцель, бачачы наша iмкненне iсцi за Iм, дасць нам Сваю благадаць i сiлу пераадольваць любыя выпрабаваннi, якiя сустракаюцца на нашым жыццёвым шляху, таму што сэрца кожнага з нас будзе перапоўнена любоўю да блiжнiх.
Праасвяшчэнныя архiпастыры, узлюбленыя айцы, браты i сёстры, вiншуючы ўсiх вас са святам светлага Хрыстовага Уваскрасення, малiтоўна жадаю, каб пасхальнае лiкаванне пастаянна было ў душы кожнага з нас, умацоўвала веру, усяляла радасць i надзею на Уваскрэслага Спасiцеля i Госпада Iiсуса Хрыста. Няхай гэтай бясконцай радасцю напоўнiцца ўсё наша жыццё. А мы будзем сёння i надалей дарыць гэтую радасць усiм: i тым, хто сёння радуецца i лiкуе, i тым, хто хварэе цi пакутуе, адчувае нястачы цi мае патрэбу ў спагадзе, — будзем несцi ўсiм людзям благадатную вестку пра Хрыста Уваскрэслага i пра радасць яднання з Iм.
ХРЫСТОС УВАСКРЭС!
САПРАЎДЫ УВАСКРЭС ХРЫСТОС!
+ ПАВЕЛ,
Мiтрапалiт Мiнскi i Заслаўскi,
Патрыяршы Экзарх усяе Беларусi.
Пасха Хрыстова 2017 года,
горад Мiнск.
Зямное мiнае, а вечнае застаецца
Пастырскае пасланне Мiтрапалiта Тадэвуша Кандрусевiча на Вялiкдзень 2017
Хрыстус Уваскрос!
Сапраўды Уваскрос!
Глыбокапаважаныя суайчыннiкi!
Сардэчна вiншую ўсiх вас гэтым пасхальным воклiчам з радасным i збаўчым святам Уваскрасення Хрыста!
Евангелле распавядае, як на трэцi дзень пасля смерцi Езуса ранiцай, калi яшчэ было цёмна, жанчыны–мiраносiцы накiравалiся да Яго магiлы, каб паводле габрэйскага звычаю намасцiць Яго цела пахучымi алеямi. Якое ж здзiўленне агарнула iх, калi ўнутры яе замест цела Езуса яны ўбачылi анёла, якi iм сказаў: «Не бойцеся! ... шукаеце Езуса ўкрыжаванага. Яго тут няма, Ён уваскрос, як сказаў ... iдзiце хутчэй, скажыце вучням Ягоным, што Ён уваскрос i апярэджвае вас у Галiлеi. Там Яго ўбачыце» (Пар. Мц 28, 5–7).
Гэтыя словы гучаць сёння ў свеце Заходняга i Усходняга хрысцiянства, бо сёлета мы ўсе разам адзначаем Пасху. Яны адрасаваны кожнаму чалавеку, i iмi Езус клiча нас стаць пры Яго пустой магiле, каб пераканацца, што Ён сапраўды ўваскрос, i заклiкае сустрэць Яго ў нашай беларускай Галiлеi.
Нягледзячы на факт пустой магiлы i словы анёла, паводзiны жанчын–мiраносiц i апосталаў з’яўляюцца парадаксальнымi. Яны ведалi абяцанне Езуса ўваскрэснуць на трэцi дзень, аднак спачатку не маглi паверыць, што Ён уваскрос. Натуральная праўда аб тым, што памерлы застаецца памерлым назаўсёды, дамiнавала ў iх сэрцах. У вынiку чаго iх богам быў страх, а не ўваскрослы Хрыстус.
Часам i мы падобны да iх. Нашы сэрцы не скорыя да веры, не спяшаюцца даверыцца Езусу i ў Iм мець сваю надзею. Таму натуральна ўзнiкае пытанне: хто з’яўляецца нашым Богам? Поспех? Кар’ера? Матэрыяльныя каштоўнасцi? Алкаголь? Наркотыкi? Лiдарства? Задавальненнi? На жаль, яны часта становяцца нашымi багамi, каторыя, аднак, не могуць задаволiць нашага сэрца, бо зямное мiнае, а вечнае застаецца.
Адзiны, хто можа гэта ўчынiць, — уваскрослы Езус.
Гэта тая навiна, якую сёння абвяшчае хрысцiянства ў свеце. I калi праз сакрамэнтальнае жыццё мы з’яўляемся яе ўдзельнiкамi, то ведаем, хто ёсць наш Бог. Менавiта Езус, Якi ўчынiў нас свабоднымi i кажа, што толькi праўда нас вызвалiць (гл. Ян 8, 32). Ён сам з’яўляецца гэтай праўдай, i толькi Ён можа нас вызвалiць ад iдалаў, фальшывых бажкоў i адарыць сваiм супакоем i радасцю.
На жаль, сучасны свет не звяртае ўвагi на духоўныя справы, але засяроджаны на тым, што бачна i чаго можна дасведчыць. Гэта яго бог. У вынiку чаго портам свайго прызначэння ён выбiрае небыццё, а мы створаны — да жыцця. Калi выключаем са свайго жыцця веру ў Бога, то наша надзея ператвараецца ў iлюзiю. Мы становiмся падобнымi да капiтана карабля, якi ведае, як iм упраўляць, але не ведае, куды плыве, бо ў яго няма евангельскай карты цi моднага сёння GPS.
Таму сучасны свет перажывае аслабленне духоўнага iмунiтэту, што вядзе да адмовы ад фундаментальных маральных прынцыпаў, на якiх мы павiнны будаваць наша жыццё. Нараджаецца новая канцэпцыя свабоды. Менавiта свабоды ад Бога i ягонага закону, гэта азначае — свабоды чынiць усё, што хочацца.
Сацыёлагi кажуць, што чалавецтва ад эпохi постмадэрнiзму перайшло ў эпоху постпраўды, калi iлжывасць больш папулярная, чым праўда. Усё гэта вядзе ў тупiк i не дапамагае ў вырашэннi ўзнiкаючых праблем. У той жа час радаснае пасланне Пасхi, якое з’яўляецца нязменнай Божай праўдай, гучыць ясна: «Езус наш Збаўца! Ён наш Бог i праўда!»
Такiм чынам, мы знаходзiмся перад выбарам: «Бог або нiчога».
Падобна да таго, як праўда Велiкоднай ранiцы перамянiла жанчын–мiраносiц i апосталаў, яна таксама перамяняе i нас, каб мы, у духоўных поцемках сучаснага свету, ведалi, што Хрыстус з’яўляецца нашым Богам, i да Яго iмкнулiся. У гэтым заключаецца наша пасхальная радасць, якой мы павiнны дзялiцца з iншымi, каб яна таксама перамяняла i iх i паслядоўна перамяняла свет.
Выслоўе кажа: замест таго, каб праклiнаць цемру, трэба запалiць свечку. Таму замест таго, каб толькi наракаць на тое, што зло апанавала свет, неабходна самiм перамянiцца, уваскрэснуць са сваiх грахоў, каб стаць маякамi святла i надзеi ў сучасным свеце.
Дарагiя браты i сёстры!
Вiншую вас са святам Пасхi Хрыстовай! Вiншую ўсiх хрысцiян — католiкаў, праваслаўных i пратэстантаў, бо сёлетняя Пасха з’яўляецца сумесным святкаваннем перамогi Хрыста! Вiншую людзей добрай волi!
Няхай Пасхальная праўда дапамагае нам у адказе на выклiкi сучаснасцi. Яе перамяняючая радасць i навiзна няхай дасягне нашых дамоў, сем’яў, месцаў працы i вучобы, i ўсёй нашай Бацькаўшчыны! А ўваскрослы Езус сваёю ласкай няхай дапамагае нам штодзённа ўваскрасаць да новага жыцця i толькi Яго прызнаваць сваiм Богам.
Хрыстус Уваскрос!
Сапраўды Уваскрос! Аллелюя!
Арцыбiскуп Тадэвуш КАНДРУСЕВIЧ,
Мiтрапалiт Мiнска-Магiлёўскi.
2017 год,
горад Мiнск.