19 февраля 2020 — 08:54
Жыве мова – жыве народ, жыве памяць продкаў. Цi доўга праіснуе дрэва, калi ў яго абсякуць каранi? Загiне дрэва. Якiм жа стане беларус, калi ў яго вырвуць зямлю з-пад ног – родную мову ?...
Cёння гонар i абавязак усiх нас – шанаваць родную мову, садзейнiчаць яе развiццю i росквiту. Што зрабіць, каб родная мова гучала на поўную моц свайго голасу?
Наша школа беларускамоўная. Урокі і ўсе мерапрыемствы праходзяць на беларускай мове, ладзяць народныя святы, штогод удзельнічаюць у конкурсе “Буслік”, у навукова-практычных канферэнцыях, алімпіядах. Многа ўвагі надаецца пазакласнай рабоце.
Ёсць пэўныя перамогі вучняў школы у конкурсе відэаролікаў “У краіне роднай мовы”, конкурсе буктрэйлераў “Мой любімы твор”, “ЛЕГЕНДАрная Беларусь”, “Тут родныя трымаюць карані” і інш. Паліна Дубіцкая, вучаніца 7 класа, цудоўна дэкламуе паэзію, таму заўсёды прымае ўдзел у конкурсе “Жывая класіка”, мае высокія ўзнагароды.
Гурток – адзін з відаў пазакласнай дзейнасці. Мы з актывам этнаграфічнага гуртка “Спадчына” працуем па праграме, якая ўдзельнічала ў V рэспубліканскім конкурсе аўтарскіх праграм фальклорнага накірунку і была адзначана Дыпломам II ступені.
Яшчэ адным вельмі важным накірункам у пашырэнні беларускамоўнага асяроддзя стаў рэспубліканскі інавацыйны праект “Укараненне этнакультурных тэхналогій для пашырэння і ўзбагачэння адукацыйнага асяроддзя ўстановы адукацыі”. З дапамогай цікавых мерапрыемстваў, даследчай працы вучні пашыраюць веды пра спадчыну Беларусі, свайго краю.
Ведаць, шанаваць сваю родную беларускую мову – вось тое, што павінен рабіць кожны сумленны беларус. Толькі на беларускай мове можна так зразумела, так пяшчотна сказаць і першае слова “матуля”, і палымянае ”я цябе кахаю”. Яно, роднае слова, можа вярнуць надзею і даць спачын спакутаванай душы.
Тамара Галавач,
настаўнік беларускай мовы і
літаратуры
Азёркаўскай сярэдняй школы Мастоўскага
раёна Гродзенскай вобласці
Перепечатка материалов допускается с письменного разрешения «учреждение «Редакция газеты «Зара над Нёманам».
Назад